Op het spreekuur een jonge, alleenstaande moeder. Herstellende van een tumultueuze periode. Worstelende met het fenomeen ‘me-time’.

Ofwel tijd nemen voor jezelf! Omdat je het verdient, maar bovenal omdat je het nodig hebt! Hoe kun je je energie in je kinderen, partner, naasten, etc steken als je er niets van over hebt? Je je leeg voelt?

Wanneer je jezelf net hebt overtuigd om je kinderen bij je moeder te brengen of je laptop dicht te klappen, komt het bekende stemmetje weer te voorschijn:

“Een goede moeder brengt haar kinderen toch niet weg?”
“Je werkt al veel te lang aan die opdracht, je moet het echt af maken vandaag!”
“Je kunt toch niet in de bank gaan zitten terwijl je vriend aan tafel zit te werken?”

Ik besloot een metafoor toe te passen ‘De bus’:

Iedereen heeft verschillende rollen in het leven: bijv coach, collega, arts, vader, vriendin etc. Daarbij heb je je normen en waarden: gezondheidsbewaker, planner, boekhouder, maar ook harde werker, optimist, etc.
Elke rol vertegenwoordigt een persoon in de bus, waarvan er 1 achter het stuur zit en op dat moment de koers bepaalt. Jij bent de bus. Jouw koers

De jonge moeder kijkt me aan, begint te glimlachen en vult aan dat ze graag ook nog een oogje in het zeil houdt bij haar onderneming..

Al die personen dringen om even achter het stuur te kruipen. Van achterin de bus klinkt een klein, bevend stemmetje “Ik ben best moe en zou zo erg opknappen van een half uurtje.. rust..?”

Ik vraag haar wie ze achter het stuur wil hebben vandaag en wie er naar de achterbank verbannen moet worden?
Lachend zegt ze dat ‘de ijverige ondernemer’ even mag uitstappen en morgen weer wordt opgepikt. En ‘de fantastische moeder’ heeft ze ook niet nodig nu haar kinderen bij oma zijn.

En met deze 2 passagiers zie ik ook de bijbehorende gedachten uit haar hoofd verdwijnen. Er verschijnt een glimlach op haar gezicht.

Opgewekt verlaat ze de spreekkamer om te gaan wandelen en te doen waar ze zin in heeft.